Welvaart van Statushouders
Welvaart van statushouders leidt naar economisch groei
Informatie over het project
Status | Looptijd | Financiering | Projectleider en penvoerder | Projectkenmerk |
---|---|---|---|---|
Start januari 2025 | sep 01 Januari 2025 t/m juni 2025 | nog niet rond! | Said El Amraoui | 4W 2024 |
Doel van het project
Het onderzoek: Welvaart van statushouders
4W Formule: Welkom, Wegwijs, Welzijn en Welvaart
Onder het nieuwe inburgeringsstelsel, dat per 1 januari 2022 ingaat, krijgen gemeenten een grotere rol in de begeleiding van mannelijke en vrouwelijke statushouders. Een groot deel van deze vrouwen komt naar Nederland in het kader van gezinshereniging met een eerder naar Nederland gevluchte partner. Onder het nieuwe stelsel maken ook de personen die zich in het kader van gezinshereniging in Nederland vestigen, aanspraak op het volledige inburgeringsaanbod. Het aantal vrouwelijke statushouders dat door publieke professionals begeleid wordt zal naar verwachting fors toenemen. Eerder onderzoek (Dagevos et al., 2018) laat duidelijk zien dat de arbeidsparticipatie van vrouwen – in vergelijking met die van mannen - zeer moeizaam van de grond komt. Deelname aan het arbeidsproces draagt niet alleen bij aan economische zelfstandigheid maar versnelt ook het proces van sociale en emotionele integratie in Nederland, wat weer gunstige gevolgen heeft voor de persoonlijke ontwikkeling, (psychische) gezondheid en het algemeen welzijn en welvaart van statushouders (De Bell, 2020). Vrouwelijke statushouders vormen geenszins een homogene groep, en er bestaat vaak te weinig inzicht in de specifieke situaties van deze groep statushouders (CBS, 2018) en hoe publieke professionals hierbij kunnen aansluiten voor het in beeld brengen van drijfveren, kwaliteiten en ervaren belemmeringen van vrouwen. Hierbij speelt ook handelingsverlegenheid van publieke professionals een rol.
Hoewel het arbeidsmoraal hoog is, hebben vrouwelijke statushouders, anders dan mannelijke statushouders, vaak geen duidelijke werkidentiteit. In de landen van herkomst van vrouwelijke statushouders is het minder gebruikelijk dat vrouwen betaald werk verrichten. Veel vrouwelijke statushouders hebben dan ook geen duidelijk beeld voor ogen wat zij op de Nederlandse arbeidsmarkt zouden kunnen, willen en mogen (Verloove & de Vries, 2020). Bovendien hebben vrouwelijke statushouders vaak geen of weinig opleiding en geen (betaalde) werkervaring in hun thuisland, waar zij op voort kunnen bouwen. Omdat deze vrouwen nog maar kort in Nederland zijn, spreken ze niet of nauwelijks Nederlands en beschikken ze niet over een sociaal netwerk (Stavenuiter et al., 2020) dat van belang kan zijn voor het vormen van een beeld van de Nederlandse arbeidsmarkt of bij het vinden van werk.